Lotus Biscoff G-Football Trophy 2024: eerste toernooidag

In het weekend van 14 en 15 september 2024 organiseerde onze club naar jaarlijkse gewoonte de Lotus Biscoff G-Football Trophy: een volwaardig toernooiweekend waarbij al onze teams aan bod komen, van de kids over de teens tot de twee niveaus bij de adults.

Ons toernooi wordt steevast over twee dagen gespreid opdat de verschillende categorieën waarvoor wij een team kunnen afvaardigen, de kans krijgen om zich elk apart in de kijker te spelen bij het aanwezige publiek.

Sinds vorig jaar houdt dit in dat de zaterdag wordt voorbehouden voor de toernooien van de jeugdcategorieën, de kids (+/- U13) en de teens (+/- U16), in de voormiddag en onze niveau 4 in de namiddag – kortom, de ploegen voor wie vooral het spelplezier en de vriendschap moeten primeren boven de competitie – en de zondag staat dan weer in het teken van onze niveau 3 die een competitie met groepswedstrijden op punten en finalewedstrijden voorgeschoteld krijgen. Meer info over de prestaties van deze laatste ploeg en het format van hun toernooi zal ik meedelen in de blog over de tweede toernooidag.

In de week voorafgaand aan het toernooi werden nog de laatste voorbereidingen getroffen, gaande van het leveren en samenstellen van de prijzenpakketten en het afhandelen van de laatste administratieve details in het begin van de week tot de opbouw van de terreinen, het podium, het kinderdorp, de eettent, het terras enzovoort. Alles was voorhanden om er een mooi weekend van te maken dus konden we deels met gezonde zenuwen maar ook wel deels met een gerust hartje toeleven naar de aftrap op zaterdagochtend.

Die aftrap van het toernooi was dus weggelegd voor de G-jeugdploegen, meer bepaald de kids en de teens. Zij begonnen eraan op een stralende zaterdagochtend (zoals wij het ganse weekend eigenlijk op prachtig voetbalweer getrakteerd werden).
Onze kids kregen de eer om als eerste aan de beurt te komen. Hun eerste wedstrijd werd al om 09:40 op gang gefloten, terwijl de ploegen van de teens pas een halfuurtje later voor het eerst in actie kwamen. De twee ploegen van de Grasduikers speelden op een paar uitzonderingen na meestal op een verschillend tijdsslot. Iets wat vooral voor ons teens-ploegje goed van pas kwam aangezien er telkens minstens één à twee spelertjes van de kids moesten bijspringen om een volwaardig ploegje van vijf – of eentje van zeven zoals in de laatste match tegen Petegem – te kunnen opstellen.

Wat de wedstrijden betreft: zeker bij de kids was er veel inzet, ook al waren de tegenstanders vaak sterker en soms ook wat groter dan sommige van onze spelertjes. Op een klein akkefietje met één van onze spelertjes na verliepen de wedstrijden grotendeels fair en respectvol en deed iedereen wat hij/zij kon, ook al was het voor ons ploegje niet altijd gemakkelijk om een doelpuntje te scoren. Gelukkig kon hiervoor gerekend worden op een paar jongens en meisjes die al wat ervaring hadden opgedaan bij de teens.
Die laatstgenoemden ging het net iets minder af: weinig beschikbare spelers en dus ook weinig of geen wisselmogelijkheden, waardoor trainer Marc enkel kon roeien met de riemen die hij voorhanden had.
Dit leidde tot een wisselvallige mix van een paar gemotiveerde spelers (waaronder de keeper, centrale verdediger en spits) die zich elke wedstrijd zo goed mogelijk inzetten en een paar spelers die ofwel elke match in dromenland vertoefden, twijfelden of ze zich nu voor de kids of de teens moesten beschikbaar stellen, ofwel niet snel of ervaren genoeg waren om op te boksen tegen de vaak wat oudere tegenspelers…
Bijgevolg werd er een paar keer stevig verloren, hoezeer de gemotiveerde teens ook hun best deden om er iets van te maken.

Een mindere dag dus voor onze teens, maar zoiets kan iedere ploeg wel eens overkomen. Na de prijsuitreiking rond het middaguur waren de meeste spelers hun zorgen en hun ontgoocheling alleszins alweer grotendeels vergeten.

Rond de middag kwamen er ook enkele Asseneedse politici een kijkje nemen op ons toernooi. Zo was er onder andere een delegatie van de partij Vooruit aanwezig, onder wie Schepen van Sport Chantal Bobelijn en haar Oosteeklose partijgenoten Donald Blancke, Eric Buysse en Luc De Muynck, voor wie het voetbalgebeuren op Ter Walle als ex-trainer van VK Tzawezijn al lang geen geheimen meer kent.
Later op de middag kregen wij bovendien ook nog een bezoekje van onze goede vriend, en tevens ook Asseneeds Schepen van o.a. evenementen, David Vercauteren, de komende verkiezingen actief voor de partij ‘Lokaal Sterk’. Hij kwam naar jaarlijkse gewoonte eens de sfeer opsnuiven en ook enkele wedstrijden van ons niveau 4-toernooi meepikken.

Dat niveau 4-toernooi, waar ik dus ook als speler van onze Grasduikers aan deelnam, ving aan om 14u30. De 9 deelnemende teams werden in twee poules verdeeld, zij het dan zonder het bijhouden van een specifiek klassement op punten. De scores waren niet zozeer van belang maar de inzet, het spelplezier en de onderlinge sportiviteit waren dat des te meer.

En die inzet… Wel, die wás er bij onze niveau 4-ploeg. Alle drie de wedstrijden hebben we telkens als één collectief geknokt voor wat we waard waren, ook al konden we niet altijd het verhoopte resultaat bereiken.
Beginnen deden we met een billijk 1-1 gelijkspel tegen onze vrienden van Sporting Aalst (voor een goed begrip: dit geen nieuwe ploeg uit de Oost-Vlaamse carnavalsstad, wel een Limburgse ploeg, uit een deelgemeente van Sint-Truiden die toevallig dezelfde naam draagt, van wie we een jaar of twee geleden de mensen leerden kennen). Meteen een vrij intense maar zeer sportieve wedstrijd waarin onze Grasduikers op voorsprong kwamen en vrij kort daarna de gelijkmaker incasseerden om uiteindelijk dat resultaat over de streep te trekken ondanks de toenemende druk van de Aalstenaars in het slot van de match.
Al bij al dus een sterke en hoopgevende start van ons toernooi tegen een ploeg die in Limburg, anders dan wij, wél deelneemt aan een volwaardige competitie met rangschikking op punten.

Onze volgende tegenstander kwam dan weer uit de provincie Antwerpen: Schelle Sport. Zij vaardigden op zaterdagnamiddag zelfs twee ploegen af, netjes verdeeld over de twee poules.
Het ploegje dat wij ontmoetten bleek een taaie klant te zijn, ook al kwamen wij ook nu op voorsprong en hadden wij daarna absoluut de kansen om onze voorsprong uit te breiden. Een paar onoplettendheidjes bij het uitvoetballen en de pech dat er bij Schelle Sport een paar ‘vinnige mannekes’ op het veld stond die onmiddellijk van deze foutjes konden profiteren, zorgden er echter voor dat Schelle zich terug in de match knokte en zelfs op en over ons ging. Bijgevolg verloren wij dan ook met 1-2, wat echter helemaal geen schande was want we werden zeker niet weggespeeld en wisten dat we met ons geleverde spel zeker nog een kans maakten in de laatste wedstrijd tegen SK Beveren (met onder meer Jana De Groote, die tot vorig seizoen nog bij onze niveau 4 speelde).
Ook in die laatste wedstrijd kwamen wij na wat aandringen vrij snel op voorsprong, al leek de vermoeidheid gaandeweg wel wat toe te slaan bij ons, met als gevolg een aantal momenten van concentratieverlies waarbij we iets te kort op elkaar liepen en per ongeluk al eens elkaar de bal afhandig maakten. Twee van die foutjes leidden tot een doelpunt voor Beveren, waarvan de tweede de ontgoocheling te veel bleek voor een paar van onze spelers.
Al hadden wij onszelf helemaal niets te verwijten. Per slot van rekening zijn wij op geen enkel moment afgegaan als een gieter en hadden wij evengoed elke wedstrijd kunnen winnen. En ja, er was bij sommigen wel wat ontgoocheling en frustratie, maar ook dat was niet onlogisch na drie zeer intense wedstrijden. En euhm… Misschien waren wij ook wel een beetje afgeleid door het aparte ‘kapsel’ vol paardenstaartjes dat onze trainer voor de grap aangemeten kreeg (sorry Marc, deze kon ik eventjes niet laten liggen… 😉 )
We mochten eigenlijk alleen maar TROTS ZIJN OP ONSZELF EN ONS PLOEGSKE!

De prijsuitreiking van ons toernooi was voor mij best een speciaal moment want deze ging gepaard met een plechtig moment waarop mijn pa, Luc De Witte, in naam van zijn werk en onze nieuwe sponsor Argenta, een prachtige cheque van 6.000 euro overhandigde aan ons bestuur. Deze som werd ondertussen al deels besteed aan een ganse lading gloednieuw trainingsmateriaal voor onze club.

Na de prijsuitreiking en het omkleden in het Scoutslokaal dat voor de gelegenheid als onze kleedkamer diende, keerde de rust snel terug en zaten we met enkele spelers, trainers, bestuursleden, ouders en andere verantwoordelijken nog eventjes gezellig samen in het laatste zonnetje van de dag, kaartten wij wat na over de dag en blikten wij ook al een beetje vooruit op de volgende dag.

Een vredig einde van onze eerste toernooidag, waarna we moe maar tevreden en ook een tikkeltje hoopvol voor de volgende dag naar huis terugkeerden.

PS.: later zal er bij dit bericht sowieso nog een kleine fotoreportage van deze mooie dag worden gevoegd. Verzorgd door onze ‘huisfotografen’ (Annie, Marianne,…).